Συνεχίζεται η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου. Πρωτόκολλο της 25.10.15
Von: Sokratis Sidiropoulos zeyss@otenet.gr
24.10.2015 10:11
Betreff: SOKRATIS SIDIROPOULOS
Τηλιγάδα, μπορείς να επιστρέφεις ό,τι θέλεις…
Όμως, για την συνέπεια λόγων και έργων δεν λες κάτι.
Αναφέρεσαι μόνο σε ό,τι σε ενοχλεί.
Για τα φουσκωμένα σου λόγια, επίσης.
Αν μου αναφέρεις δε και το χωρίο που αναφέρεις για τον Σωκράτη το φιλόσοφο, θα ήσουν πιο κατατοπιστικός.
Διότι κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται πουθενά ή τουλάχιστον δεν το έχω ανεύρει εγώ.
Ο Φουράκης δε, εκτός από τις αλήθειες που έγραφε, έχει καταγράφει και αρκετές ανακρίβειες και φαντασιολογίες, οι οποίες δεν ευσταθούν.
Προσγείωση Τηλιγάδα…προσγείωση…
Ο διάλογος απαιτεί επικέντρωση στα στοιχεία, πράγμα που δεν κάνεις.
Λυπουμαι που το λέω, αλλά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θεωρείτε, πως κατέχετε την πανσοφία.
Αδυνατείτε να ακούσετε τις νεώτερες φωνές.
Ο κίνδυνος της ανθρωπότητας είναι γνωστός στους αποδέκτες των παρόντων μηνυμάτων.
Επειδή ο διάλογος από αυτό το βήμα αποβαίνει άγονος, ας πάψουμε τις ανούσιες αντιπαραθέσεις – αυτός ήταν και ο λόγος της παρέμβασης μου κι ας ήταν αδόκιμος και σκληρός.
Ας γίνει με διάθεση καλή χωρίς εγωισμούς και χωρίς να θεωρεί κάποιος, οτι κατέχει την πανάκεια για τα προβλήματα που μας ταλανίζουν.
Χωρίς συνεργασία θα αυτοϊκανοποιούμε την μωροφιλοδοξία μας, πως κάτι λέμε και τίποτε παραπάνω.
Χορτάσαμε από λόγια και “καλές διαθέσεις”.
Την νεώτερη γενιά θα την διδάξουμε με το παράδειγμα μας και όχι με το “ταμπούρωμα” του καθενός μας στο δικό του μετερίζι απόψεων και ιδεών.
Ας γίνει επιτέλους μια εποικοδομητική συνάντηση ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τα τρέχοντα προβλήματα, χωρίς εγωισμούς και χωρίς να θέλουν να προκαταλάβουν αποφάσεις και αποτελέσματα.
Και φυσικά, χωρίς να κυριαρχεί το αρχηγηλίκι και η επιβολή των παλαιοτέρων.
Κάτι που βλέπουμε αρκετά χρόνια τώρα.
Το μέλλον δεν είναι οι ετοιμοθάνατοι…λυπούμαι που μιλώ την σκληρή γλώσσα της αλήθειας.
Αναφέρει ο Πλούταρχος πως χρέος των ηλικιωμένων επιτυχημένων πολιτικών είναι να αφήνουν χώρο στους νεώτερους και οι ίδιοι να στέκονται αρωγοί στο έργο τους με τις συμβουλές τους.
Ποιος από εσάς το κάνει σήμερα; Και ποιος, αν θέλετε από εσάς, είναι επιτυχημένος πολιτικός; Το έργο του καθενός στην κοινωνία είναι που τον κάνει επιτυχημένο και η αξιοπρέπεια που έχει.
Θεωρείτε όλοι σας – εννοώ τους μεγαλύτερους σε ηλικία – πως ακόμη πρέπει να στέκεστε μπροστά κι αυτό ανάγκη είναι να σκεφθείτε εάν είναι σωστό.
Επιλέξτε νέους ανθρώπους, ικανούς και τολμηρούς και γενναίους – και δώστε τους χώρο να σταθούν στην πρώτη γραμμή
Κανείς δεν επιλέγει το παλιό.
Βάλτε νέους ανθρώπους να μεταδώσουν τις δικές σας ιδέες, εφόσον είναι σωστές και μπορούν να σταθούν στην σύγχρονη κοινωνία. Αλλιώς , αλλάξτε και τις ιδέες.
Ας κάνουμε τις ιδέες μας ελκυστικές με ένα τρόπο σύγχρονης προοπτικής.
Ποιος θα το κάνει αυτό; Όχι ένας άνθρωπος ή δύο ή τρεις.
Αλλά ένα επιτελείο ικανών και αποτελεσματικών ανθρώπων. Οι οποίοι δεν θα σκέπτονται πως θα γίνουν αρχηγοί και ηγέτες.
Ο ηγέτης αποδεικνύεται και χωρίς να κατέχει την πρώτη θέση. Αν τον θεωρείτε ικανό, δώστε του την πρώτη θέση. Αν βάζετε εμπόδια σε ανθρώπους ικανούς, βάζετε εμπόδια στον ίδιο σας τον εαυτό.
Σήμερα, το αποτέλεσμα είναι το σημαντικό. Όχι ποιος θα το φέρει.
Πρόταση, τέλος, δική μου είναι:
Αρχηγός να είναι οι νόμοι, οι αποφάσεις μας. Το αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε.
Αυτός που θα μπει μπροστά να είναι ο συντονιστής – ονομάστε τον όπως αλλιώς θέλετε – με ικανότητες ποικίλες και όσες είναι απαραίτητες (δεν είναι του παρόντος να τις παραθέσω).
Ή τουλάχιστον, ας συσκεφθούμε με προτάσεις ανάλογες και όχι να “μαλακιζόμαστε” με ανούσιες αντιπαραθέσεις, οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά.
Κι όποιος συνεχίζει να αντιπαρατίθεται με αυτόν τον τρόπο, να “εξοστρακιστεί” επιτέλους κι ας προχωρήσουν όσοι θέλουν και μπορούν.
Σωκράτης Σιδηρόπουλος
……………………………………………………………………………………
From: NIKOS PAZAITIS [mailto:npazaitis@hotmail.com]
Sent: Saturday, October 24, 2015 6:01 AM
Subject: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Κύριε Μιχάκη
Το συμπέρασμά μου πως η παγκοσμιοποίηση καταργεί έθνη και φυλές, προέρχεται από αυτά που βλέπω να εξελίσσονται στην κοινωνία μας η οποία διοικείται τα τελευταία 40 χρόνια από δούλους της παγκοσμιοποίησης αλλά και από μερικούς που υποστηρίζουν, όπως και εσείς, πως αν δεν καταργηθούν τα κράτη οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν ! Εδώ, συγνώμη, αλλά πόλεμοι υπήρχαν και πρίν δημιουργηθούν τα κράτη τα τελευταία 300 χρόνια που δημιουργήθηκαν, διότι πρώτα υπήρχαν, όπως ξέρετε, Αυτοκρατορίες, Φεουδαρχίες κλπ.. Επομένως είστε υπέρ της παγκοσμιοποίησης και της κατάργησης εθνών και Φυλών !! Οι πόλεμοι κύριε Μιχάκη, είναι Θρησκευτικοί και Οικονομικοί, δεν πολεμά πλέον κράτος με κράτος, όπως στην αρχαιότητα που πολεμούσαν οι πόλεις κράτη μεταξύ τους, πολεμούν οι Θρησκείες και τα συμφέροντα μεταξύ τους εδώ και 1700 χρόνια, απο τότε που επικράτησε ο Χριστιανισμός. Εγώ λοιπόν πιστεύω πως αν δεν καταργηθούν οι θρησκείες οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν ποτέ.-
Όσο για το Ιστολόγιό μου, είναι ενημερωτικό,διαφωτιστικό και περιέχει θέματα που δεν ακούγονται από τα ΜΜΕ και τον Τύπο. Άλλωστε στα 2,5 χρόνια που το δημιούργησα έχω πάνω από 100.000 επισκέψεις οι οποίες καθημερινά αυξάνονται !!!
Νίκος Παζα’ί’της
http://oraiokastromekatiallo.blogspot.gr/2015/10/blog-post_38.html
Date: Fri, 23 Oct 2015 23:20:40 +0300
Subject: Re: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
From: filargos@gmail.com
Αγαπητές Φίλες και Φίλοι
Θ’ αρχίσω με την αγαπητή και γενναία Κυρία Σπαθάτου.
Προ ημερών έλαβα το πρώτο μήνυμά Σας χωρίς καν να γνωρίζω ποια είστε (υπήρχατε στους παραλήπτες άλλου αποστολέα). Σας ευχαρίστησα για τα συμπαθητικά και ειλικρινή λόγια Σας, που δεν είχαν άλλη αιτία έκφρασης παρά μόνο την Ανθρωπιά Σας, κι έτσι Σας πρόσθεσα σ’ ένα τελευταίο μήνυμά μου (όπως κάνω και σήμερα, βλέποντας ότι δεν περιλαμβάνεστε στον κατάλογο των παραληπτών). Μέσα σε θηλυκά όντα αναπτύσσεται η Ζωή, άρα οι γνώμες των γυναικών είναι λίαν βαρύνουσες.
Ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος (200-118 π.Χ.) υποστήριζε, παρατηρώντας την εποχή του, ότι μόνον όταν η Ρώμη ανάλαβε το μεγάλο ρόλο της ενώθηκε το ανθρώπινο γένος σε οργανικό σύνολο (ενώ προηγουμένως υπήρχαν κεντρόφυγες δυνάμεις που καθόριζαν ανεξάρτητα η μια από την άλλη τη μοίρα των λαών, και τα έθνη πορεύονταν ασύνδετα), κι έγραφε: «Προηγούμενα, τα γεγονότα που εκτυλίσσονταν στον κόσμο δε συνδέονταν μεταξύ τους. Στο εξής όλα τους θα είναι αλληλεξαρτώμενα». Ίσως τούτος να ήταν ο πρώτος ορισμός της παγκοσμιοποίησης, κι ας έπεται της εποχής του Αλέξανδρου.
Η Ρax Romana (27 π.Χ-180 μ.Χ., και κατ’ άλλους 70 μ.Χ-192 μ.Χ.) ήταν η μακρύτερη περίοδος ειρήνης (έστω και σχετικής), ένα θαύμα, όπως γράφει η εγκυκλοπαίδεια, σε μια δεδομένη ιστορική περίοδο.
Το θέμα δεν είναι η «βίαιη» ή μη Παγκοσμιοποίηση (η βία και η ανάγκη είναι συναφείς έννοιες). Είναι στο χέρι μας από τις τοπικές επιτροπές της αυτοδιοίκησης μέχρι τα κοινοβούλια (εθνικό ή ευρωκοινοβούλιο π.χ.) να υποδεικνύομε και ν’ απαιτούμε απ’ τους αντιπροσώπους μας τις ορθές αρχές και την Ηθική (αφού την κατανοήσομε). Αρκεί να είμαστε ενεργοί πολίτες, πράγμα που πάψαμε να είμαστε, δυστυχώς, το μέγιστο έγκλημα για όλους μας.
Η Παγκοσμιοποίηση, ό,τι ορισμό κι αν δώσομε, συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, όλοι θα την αποδεχτούμε, είναι αναπόφευκτη διότι η Επιστήμη ανοίγει συνεχώς νέους δρόμους, που αναγκαστικά ενώνουν τους ανθρώπους. Στο χέρι μας είναι, αν θέλομε ειλικρινά, να δώσομε έμφαση μόνο στην καλή πλευρά Τους (διότι και η παγκοσμιοποίηση και η επιστήμη έχουν και κακή). Ποτέ δεν υποστήριξα ότι πρέπει να υμνούμε την ομοιογένεια των πάντων, αλλά μόνο την κατάργηση των κρατών. Να γίνω σαφέστερος.
Ποιο είναι, σεβαστή Αδαμαντία, Φίλες και Φίλοι, το χειρότερο δεινό για τις ανθρώπινες κοινωνίες από καταβολής χρόνου; Ο φονιάς ο Πόλεμος δεν είναι; Μπορείτε, πράγματι, να απαντήσετε διαφορετικά; Νομίζω όχι!
Αν δεν συμφωνείτε σε τούτη τη θέση δεν έχει αξία η ανάγνωση των επόμενων σκέψεών μου. Αν δεν ξεκινάμε από κοινές παραδοχές (ως μείζονες προτάσεις) δεν έχει κανένα νόημα η Διαλεκτική. Αυτό έκανε ο Σωκράτης, τίποτα άλλο. Αλλά, βέβαια, άλλα τα λόγια (το πνεύμα) κι άλλο η πράξη (οι αδυναμίες της σάρκας). Ο Αγάθων ταπεινωνόταν, παραδεχόταν την άγνοιά του, αλλά συνέχιζε τη ζωή του.
Τι είναι Πατρίδα κυρία Σπαθάτου; Πρέπει, όπως βλέπετε, να συμφωνήσομε στους ορισμούς. Είναι τα ακόλουθα, που γράφει η Εγκυκλοπαίδεια:
«Πατρίς, πατρίδα: Η χώρα στην οποία γεννήθηκε κάποιος ή από την οποία κατάγεται ο ίδιος και η οικογένειά του ή το χωριό ή η περιοχή γέννησης ή καταγωγής του. Η πατρίδα είναι εκεί που βρίσκονται άνθρωποι με τα ίδια έθιμα, με την ίδια γλώσσα, κοινή ιστορία και με τα ίδια και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Οι άνθρωποι που ζουν στην πατρίδα έχουν κοινά συμφέροντα που στις σύγχρονες κοινωνίες καθορίζονται από κοινό νόμισμα και κοινή πολιτική για σχεδόν όλα τα θέματα. π.χ. κοινό σύνταγμα και νόμους, κοινούς κώδικες επικοινωνίας και κοινά συμφέροντα. Τέτοια ώστε να θέλουν όλοι να τα αφήσουν στις επόμενες γενιές σαν κληρονομιά. Μιας και όλοι έχουν κοινά συμφέροντα, ο καθένας οφείλει να υποστηρίζει και να φυλάσσει την πατρίδα του από, ξένες προς την πατρίδα, επιρροές και ανθρώπους που την επιβουλεύονται. Για τον ίδιο λόγο και η πατρίδα πρέπει να υποστηρίζει και να προφυλάγει τους υπηκόους της».
Σάμπως και η Πατρίδα είναι κάτι τι απρόσωπο, χώρα και γη μόνο. Πάνω απ’ όλα είναι οι άνθρωποι, κι όλα τα ελαττώματά τους μαζεύονται και στις πατρίδες!
Στα παραπάνω λόγια αναφέρονται τούτες οι σοβαρές έννοιες: «ίδια έθιμα, ίδια γλώσσα, κοινή ιστορία, κοινά συμφέροντα, κοινοί νόμοι… ».
Συμφέροντα! Δικοί μας και ξένοι! Όσο τούτες οι έννοιες κυριαρχούν όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στον κόσμο μας θα συνεχίζουν ες αεί αναπόφευκτα, μέχρι να εκλείψουν δια παντός οι ανίσχυροι και πάντα με μάχαιρα. Συμφέρον σημαίνει τον εγωισμό, ατομικό και εθνικό, σημαίνει πρόσωπα δικά μας και ξένα, κλοπή και ληστεία, δράσεις, άμετρη βία κι αδικία. Κι όλα μαζί, φυσικά και μεταφυσικά, σημαίνουν την ηθική μας (μικρό ήτα). Και τούτα οδηγούν πάντα στον Πόλεμο. Τούτη είναι η πραγματικότητα μέχρι στιγμής, και συχνά είναι φρικτή.
Πώς αλλάζει η πραγματικότητα; Μόνο με τροποποίηση της ηθικής σε Ηθική (κεφαλαίο ήτα). Τούτη η τελευταία είναι ανεξάρτητη φυλών, εθνών, θρησκειών και πατρίδων. Δίνει έμφαση μόνο σε τούτο: «Πώς πρέπει να ζει και να πράττει ο Άνθρωπος;» Και, βέβαια η απάντηση είναι απλή: «Με Ανθρωπιά!», αλλά είναι τόσο δύσκολο να ορίσεις τούτο το τελευταίο. Ή, μήπως είναι πανεύκολο και το ξεχνούμε; Ναι, βεβαίως, είναι πανεύκολο. Τόσοι και τόσοι Μεγάλοι συνάνθρωποι τα έχουν πει μέχρι σήμερα. Ανθρωπιά σημαίνει δίκαιη συνύπαρξη. Κι εμείς τι κάνομε; Κωφεύομε!
Τι ν’ αφήσομε κληρονομιά (κατά τον παραπάνω ορισμό περί πατρίδας) στις επόμενες γενιές; Να η απόφαση που πρέπει να πάρομε. Διότι μέχρι σήμερα αφήνομε πάντα την ίδια κληρονομιά. Συμφέρον! Εγώ!
Η Ηθική είναι υπέρβαση της Λογικής (αν και γεννιέται απ’ αυτήν), είναι ένα καθαρό Συναίσθημα, λύτρωση από το Εγώ (τα έχω ξαναγράψει). Αυτά δεν είναι που συγκινούν όλους μας στα βάθη της καρδιάς και της ψυχής και συνεχίζομε ν’ αλληλογραφούμε και να μαχόμαστε; Γιατί το ξεχνούμε; Η απάντηση είναι ότι δεν θέλομε να υποχωρήσομε (δεν είμαστε όλοι γενναίοι σαν τον Αγάθωνα), λόγω εγωισμού, να δεχτούμε ότι ο άλλος έχει δίκιο. Οι προτάσεις είναι αμείλικτες όταν θέτονται σωστά.
Και Σας ερωτώ όλους. Πού υπάρχει λάθος σ’ όλα τα παραπάνω; Δεν υπάρχει, Φίλτατες και Φίλτατοι, το λάθος είναι στις αδυναμίες της φοβερής Σάρκας, μόνο! Το ξέρομε, αλλά το ξεχνούμε όλοι εξ αιτίας Της.
Όσο υπάρχουν κράτη θα υπάρχει πόλεμος!
Πώς μπορούμε ν’ αναστηθούμε μετά απ’ όλα αυτά; Μόνο με Υψηλή Παιδεία και Νέα Ηθική, κι αφού αφυπνιστούν και οι Κεφαλές. Πώς; Μα υπενθυμίζοντάς τους τα Μεγάλα Υπερβατικά Λόγια, αλλιώς η αιματοχυσία θα συνεχίζεται. Αλλιώς είναι καλύτερα να σιωπήσομε όλοι και ν’ αποδεχτούμε τη μοίρα μας (το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό), τουλάχιστον μέχρι το επόμενο ταξίδι μας, αν τυχόν υπάρξει, που ίσως βρεθούμε σε άλλο διαφορετικό και φιλόστοργο κόσμο.
Βεβαίως, φίλη Αδαμαντία, και συμφωνώ μαζί Σας: «Οι αγροί βρίθουν από μεγέθη, σχήματα, χρώματα, αρώματα και ήχους… Μ’ αυτήν την ομορφιά της διαφορετικότητας συντάσσομαι…». Συναινώ, Φίλτατη, τα ίδια υποστηρίζω, μόνο τα κράτη να εκλείψουν.
Τι θα κάνετε ευγενέστατη, κυρία Σπαθάτου, όταν Σας καλέσει η Πατρίδα; Θα χορέψετε ξανά τον θανατηφόρο χορό μαζί με τα παιδιά Σας; Μα, αγαπητή Φίλη, το ίδιο περίπου έκανα κι εγώ, ο ανόητος, όταν συμπεριφερόμουν άπρεπα σε οικείους και σε τόσους άλλους, «πιστός στη διαφορετικότητα κι ανωτερότητά μου», ο ηλίθιος! Πισωγύρισμα στη φτηνή ηθική, εκ του εθισμού, τίποτα άλλο.
Τούτο είναι το ζητούμενο;
Αγαπητότατε Κρίτωνα
Σ’ ευχαριστώ εγκάρδια που υπάρχεις και, όντως, σκέφτεσαι Ελληνικά, με πραότητα, λογική και φιλικότητα. Ναι, τούτες είναι οι αρετές που χρειάζονται, αλλά ξέχασες το συναίσθημα, που ίσως προσδιορίζει τα πιο σπουδαία.
Συμφωνώ με όσα γράφεις. Όμως, ευγενέστατε άνδρα, ποτέ δεν είναι αργά για να ονειρευόμαστε. Το πρόβλημα που εγείρεται πάντα είναι ότι δίδεται προτεραιότητα στη Λογική μόνο, και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Το Ωραίο μπορεί να γεννηθεί οποιαδήποτε στιγμή, αρκεί να το ονειρευτούμε και να το επιδιώξομε όλοι μαζί, που είναι και το κριτικό της όλης υπόθεσης. Όσο οι μανάδες αδρανούν τα παιδιά τους θα σφάζονται. Ποτέ, όπως φαίνεται, δεν ονειρευτήκαμε με όλη την ψυχή μας και η γέννηση καθυστερεί.
Γιατί νομίζεις ότι δεν είναι η ώρα; Πες μου, Σε παρακαλώ, γιατί δεν είναι η ώρα να ομιλούμε για Υψηλή Ηθική; Από χιλιετίες έχει διατυπωθεί το δόγμα «αγάπα τον εχθρό Σου!» Κι, Εσύ, υποστηρίζεις, μετά από τόση εμπειρία, μόχθο και πόνο, «δεν ήρθε ακόμη η ώρα».
Πότε θα έρθει Κρίτωνα;
Για να έρθει πρέπει να δούμε τον κόσμο με εκείνη τη συναισθηματική διάθεση που δηλώνει πως κατανοήσαμε ότι την αξία μας την παίρνομε από τους άλλους. Ότι όλοι έχουν ίσα δικαιώματα κάτω από τον ήλιο. Όλοι έχουν δικαίωμα του Ζωτικού Χώρου που αρμόζει σε Ανθρώπους. Δεν είναι απειράριθμα τα παραδείγματα; Τι θα κάναμε χωρίς τους Κινέζους και τόσο άλλους; Δεν είναι αυταπόδεικτο ότι μόνοι μας είμαστε ανάξιοι ακόμη και για να επιβιώσομε; Ποτέ δεν είναι νωρίς να παραδεχτούμε και να διακηρύξομε την αλήθεια.
Βεβαίως και συμφωνώ ότι η αναλγησία των κρατούντων, του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, είναι το μέγα αξεπέραστο εμπόδιο, άρα πρέπει να τους θυμίσομε τι είναι Υψηλή Ηθική, τι είναι Ωραίο, τι ταιριάζει στους Ανθρώπους κι όχι στους δούλους. Διότι, με βαθιά ανάλυση, οι εξουσιάζοντες είναι, πράγματι, οι δυστυχέστεροι άνθρωποι, απερίγραπτα υπόδουλοι σε λαθεμένες προτεραιότητες, θύματα της φοβερής άγνοιας.
Κάθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός. Τούτα να κατανοήσομε, διότι, ναι, ο Σωκράτης είχε δίκιο, η άγνοια μας κάνει κακούς. Αλλά ξεχάσαμε την ουσία και συνεχίζομε αγκιστρωμένοι στα προαιώνια πάθη και στον εγωισμό, λόγω Εθισμού! Τούτος ο Εθισμός είναι ο μεγάλος εχθρός κατά τη θεωρία μου. Και υποστηρίζω ότι ο μόνος τρόπος να τον νικήσομε είναι ν’ ανακαλύψομε, απαρνούμενοι κάθε θρησκεία, ότι είμαστε οι μόνοι Θεοί και στους Θεούς ταιριάζει μόνο το Ωραίο!
Ποιες είναι οι ιστορικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για να κατανοήσομε ότι η Λύτρωση είναι απόρριψη του εγωισμού και της απληστίας; Γνωστά είναι Κρίτωνα, όλα είναι γνωστά.
Πάντα είναι Ώρα για το Ωραίο. Χωρίς τούτη τη θέση και την ομορφιά της θα έπρεπε ν’ αυτοκτονήσομε. Αν και όπως φαίνεται, εκ των πραγμάτων ουδέποτε σταματήσαμε να το κάνομε.
Μπορώ να γράφω ατέλειωτα και να επικαλούμαι αμέτρητους Θεανθρώπους (κατά την προσφιλή μου έκφραση) ότι πάντα είναι η Ώρα:
«Ο Γκαίτε βάζει τον Φάουστ να λέει στη Μαργαρίτα: «Το συναίσθημα είναι το παν» (Gefühl ist alles). Όπως το συναίσθημα προκύπτει από το αίσθημα, έτσι και ο συνάνθρωπος από τον άνθρωπο. Το πρόθεμα συν, στην ελληνική γλώσσα, σημαίνει μαζί, ομού, συνάμα, ομαδικά, συγχρόνως. Οι περισσότερες λέξεις που αρχίζουν μ’ αυτό είναι δηλωτικές της ομαδικής συμπεριφοράς, όπως συνυπάρχω και συναισθάνομαι. Το παν, λοιπόν, είναι να συναισθανόμαστε.
Τουτέστιν, να αισθανόμαστε, να παρατηρούμε, να εννοούμε, πάντα με φιλαλήθη διάθεση, πάντα μαζί με άλλους, χωρίς τα τείχη του δογματισμού και της ασπονδίας, χωρίς την πνευματική συσκότιση που επιβάλλεται από τις πατρίδες, τις θρησκείες και τον πόλεμο. Το συναίσθημα θα σκοτώνεται πάντα, από κάθε έννοια που χάνεται μέσα της, και ομφαλοσκοπώντας βυσσοδομεί.»
Κι ακόμη τούτο το μικρό απόσπασμα επιθυμώ να θυμίσω σε Όλους, του συγγραφέα του «Μικρού Πρίγκηπα». Ίσως οι δικές Του προτάσεις να Σας βοηθήσουν καλύτερα να κατανοήσετε γιατί πρέπει να ονειρευόμαστε.
Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (Antoine de Saint-Exupery, 1900-1944), ήταν Γάλλος πιλότος και συγγραφέας, γνωστός παγκοσμίως από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας». Αν και είχε συνηθίσει, να βλέπει τους άλλους από ψηλά, έγραψε στην «Επιστολή σ’ έναν όμηρο», το 1943:
«Σεβασμό στον άνθρωπο!… Αυτή είναι η λυδία λίθος. Όταν ο ναζιστής σέβεται αποκλειστικά όποιον του μοιάζει, δεν σέβεται παρά μόνον τον εαυτό του. Αρνείται τις δημιουργικές αντιφάσεις, καταστρέφει κάθε ελπίδα ανόδου και ιδρύει για χίλια χρόνια, αντί ενός ανθρώπου, το ρομπότ μιας μυρμηκοφωλιάς. Η τάξη για την τάξη στερεί τον άνθρωπο της βασικής και ουσιώδους δυνάμεώς του, που είναι να μεταβάλλει τον κόσμο και τον εαυτό του. Η ζωή δημιουργεί την τάξη, αλλά η τάξη δεν δημιουργεί τη ζωή. Σ’ εμάς, αντίθετα, μας φαίνεται ότι η άνοδός μας δεν έχει συμπληρωθεί, ότι η αλήθεια τού αύριο τρέφεται με την πλάνη τού χθες, και ότι οι αντιφάσεις που πρέπει να υπερπηδηθούν είναι η ίδια η πηγή της ωρίμασής μας. Αναγνωρίζουμε σαν δικούς μας και ομοίους μας και εκείνους ακόμη που διαφέρουν από εμάς.
Αλλά τι παράξενη συγγένεια! Θεμελιώνεται επάνω στο μέλλον και όχι επάνω στο παρελθόν. Θεμέλιό της είναι ο σκοπός και όχι η προέλευση. Είμαστε ο ένας για τον άλλο οδοιπόροι προσκυνητές που, ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους, αγωνιζόμαστε να φθάσουμε στο ίδιο μέρος.
Νά όμως που σήμερα ο σεβασμός στον άνθρωπο, όρος και προϋπόθεση της ανόδου μας, βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι τριγμοί του σύγχρονου κόσμου μάς έμπασαν στα σκοτάδια. Τα προβλήματα είναι ασυνάρτητα, οι λύσεις αντιφατικές. Η αλήθεια τού χθες πέθανε, η αλήθεια τού αύριο μένει ακόμη να οικοδομηθεί. Δεν διαβλέπουμε καμιά αξιόλογη σύνθεση, και ο καθένας μας κατέχει μόνο ένα μόριο της αλήθειας. Λόγω της έλλειψης πειστικότητας που να τις επιβάλλει, οι πολιτικές θρησκείες προσφεύγουν στη βία. Και νά, που διχαζόμενοι όσον αφορά τις μεθόδους, κινδυνεύουμε να μην αναγνωρίζουμε πια ότι σπεύδουμε προς τον ίδιο σκοπό.
Ο ταξιδιώτης που διαβαίνει το βουνό του κατευθυνόμενος από ένα άστρο, αν αφεθεί να απορροφηθεί πολύ από τα προβλήματα της αναρρίχησης, κινδυνεύει να ξεχάσει ποιο άστρο τον οδηγεί. Αν δεν ενεργεί πια παρά μόνο για να ενεργήσει, δεν θα φθάσει πουθενά. Ο νεωκόρος μιας εκκλησίας, αν ασχοληθεί υπερβολικά με την ενοικίαση των στασιδιών, κινδυνεύει να ξεχάσει ότι υπηρετεί ένα Θεό. Έτσι, λοιπόν, αν κλειστώ μέσα σ’ ένα φατριαστικό πάθος, κινδυνεύω να ξεχάσω ότι μία πολιτική έχει νόημα μόνο υπό τον όρο ότι θα είναι στην υπηρεσία μιας πνευματικής αλήθειας. Απολαύσαμε, κατά τις ώρες θαύματος, μία ορισμένη ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, εκεί έγκειται για εμάς η αλήθεια.
Όσο επείγουσα και αν είναι η δράση, μας είναι απαγορευμένο να ξεχνάμε τον σκοπό που πρέπει να την κατευθύνει, αλλιώς η δράση αυτή θα μείνει στείρα. Θέλουμε να θεμελιώσουμε τον σεβασμό προς τον άνθρωπο. Γιατί να μισούμεθα ανάμεσά μας, μέσα σ’ ένα και το αυτό στρατόπεδο; Κανείς μας δεν έχει το μονοπώλιο της αγνότητας των προθέσεων. Μπορώ να καταπολεμήσω, εν ονόματι του δρόμου τον οποίο εγώ ακολουθώ, τον δρόμο που διάλεξε ένας άλλος. Μπορώ να επικρίνω τον τρόπο του σκέπτεσθαι του άλλου. Οι τρόποι του σκέπτεσθαι είναι επισφαλείς. Αλλά οφείλω να σέβομαι αυτόν τον άνθρωπο, στον τομέα του Πνεύματος, αν αγωνίζεται να φθάσει στο ίδιο άστρο.
Σεβασμό στον Άνθρωπο! Σεβασμό στον Άνθρωπο!…
Αν ο σεβασμός στον άνθρωπο είναι θεμελιωμένος στην καρδιά των ανθρώπων, οι άνθρωποι θα θεμελιώσουν τελικά το κοινωνικό, πολιτικό ή οικονομικό σύστημα που θα καθιερώνει τον σεβασμό αυτόν. Ένας πολιτισμός θεμελιώνεται πρωτίστως στον άνθρωπο, τυφλός πόθος κάποιας ζέστης. Ο άνθρωπος έπειτα, από πλάνη σε πλάνη, βρίσκει τον δρόμο που οδηγεί στη φωτιά.».
Σε ευχαριστώ Κρίτωνα από καρδιάς.
Αγαπητέ, κύριε Σαρίδη, φίλε Μανώλη
Σε αποκαλώ φίλο. Γιατί; Υπήρξες, όντως, φίλος μου; Όχι, βέβαια, πέραν του Αριστοτέλη δεν γνωρίζω κανέναν άλλο προσωπικά. Αλλά, όμως, έγινες αυτόματα φίλος, καθώς πέραν της οξυθυμίας (και τους δυο μάς διακρίνει) ανακάλυψα ότι υμνείς ίδιες ιδέες (Δικαιοσύνη κλπ.), άσχετα αν μας λείπει το εχέγγυο (ο ένας αγνοεί τις προθέσεις του άλλου).
Για μερικά πράγματα δεν έχει σημασία τι νομίζομε. Οι πράξεις κατ’ ευθείαν δηλώνουν τα πράγματα. Δεν είναι θρησκεία η αναβίωση της «θεοποίησης του Αλέξανδρου»; Τότες τι άλλο είναι; Όμως καθένας ας πράττει κατά τη συνείδησή του, πράγμα που επαίνεσα κι αναγνώρισα στον φίλτατό μας Αριστοτέλη.
Αναρωτιέσαι, το πιο σπουδαίο: «Ποιος είναι ο κυρίως υπεύθυνος για όλα αυτά;».
Όλοι μας, σεβαστοί πρεσβύτες Μανώλη, Αριστοτέλη κι Αμφικτύωνα, αγαπητέ Κρίτωνα, ευγενέστατες Κυρίες Αστραία και Αδαμαντία. Όλοι μας, Φίλες και Φίλοι, γνωστοί και άγνωστοί μου.
Όλοι μας όσο συνεχίζομε να κωφεύομε στην Μεγάλη κι απλή Αλήθεια: «Όλα είναι Ένα». Κανείς δεν χάνει τον μπούσουλα εάν έστω και μια φορά έμαθε ν’ αναγνωρίζει τον Πολικό. Όλοι θα είχαμε πνιγεί στους άγνωστους Ωκεανούς, κι όμως προοδεύομε, αλλά και κληρονομούμε συνεχώς στις επόμενες γενιές τις αμαρτίες μας.
Ο ιδανικός κόσμος δεν θα γεννηθεί αυτόματα, έτσι σε μια στιγμή, και νομίζω ότι η σημερινή παγκόσμια κατάσταση (ακόμη κι αν άγεται από μεγάλη αταξία, έχει χτίσει ασφαλιστικές δικλείδες για την αποσόβηση μεγάλων δεινών, διότι διαφέρει πολύ στην ηθική με άλλες εποχές και οι νόμοι είναι πληρέστεροι) ίσως και να είναι ένα πρώτο στάδιο της παγκόσμιας συναδέλφωσης (ακόμη κι αν χρειαστούν κι άλλα δεινά). Πρέπει να αισιοδοξούμε, ν’ αγωνιζόμαστε και ν’ αποκτήσομε Ηθική.
Και λίγα δαιμονικά λόγια, στα οποία δεν άντεξε κι ο Φίλος Αριστοτέλης και συναίνεσε: «[…] Ναι, η Παγκοσμιοποίηση θα ζήσει σίγουρα σοβαρούς κλυδωνισμούς μέχρι να βρει τον δρόμο της προς τις ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ. Τούτος, αναμφίβολα, είναι ο μόνος δρόμος για να λυτρωθεί η ανθρωπότητα από τα φοβερά δεινά της, τις σφαγές των ζώων, τους πολέμους, την πείνα και την αδικία. Δεν είναι απαραίτητο να εκλείψουν τα έθνη και οι γλώσσες, παρά μόνο τα κράτη και η θρησκεία, και ν’ αφοσιωθούν όλοι στα της Θεϊκής Φύσεώς Τους. Μια μέρα, ο ικανός Θεάνθρωπος, έχοντας κατανοήσει τις ομοιότητες μεταξύ των Λαών και εκπροσωπώντας επάξια την εξουσία της Παγκόσμιας Πολιτείας του, θ’ ανακατανείμει τον πλούτο του Κόσμου δίκαια, διότι θα έχει και τη Δύναμη και την Ηθική βούληση (ίδια με όλους τους Λαούς) για να το κάμει.
Οικουμενικότητα για μας είναι η ελευθερία στις μετακινήσεις (άλλωστε, αυτό σημαίνει ελευθερία, από το ρήμα έρχομαι, που σημαίνει βαδίζω, ταξιδεύω, οδεύω, περπατώ και πάντα ανεμπόδιστα), η πλήρης απαγκίστρωση των λαών από τις θρησκείες, αλλά κι ο απόλυτος σεβασμός στις μεταφυσικές ανησυχίες των ανθρώπων (που πρέπει να παραμένουν κρυμμένες στην καρδιά, όπως αναλύσαμε στα του Θεού). Είναι ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των Λαών (με μια κοινή Ηθική, που δεν θα αντιστρατεύεται τα θεμελιώδη δικαιώματα ανθρώπων και ζώων), καθώς και στις πολυάριθμες και θαυμαστές γλώσσες τους (αν και θα ήταν υπέροχο να αρχίσομε όλοι να μαθαίνομε μια Νέα Γλώσσα). Είναι η ελεύθερη ανταλλαγή γνώσης, τεχνολογίας και αγαθών, η σύμπραξη στην καλλιτεχνία, στις επιστήμες και στη φιλοσοφία. Και τέλος (το πιο σημαντικό, το πιο ωραίο στόλισμα) είναι η Δικαιοσύνη στις πανανθρώπινες σχέσεις. Οικουμενικότητα σημαίνει την ειρηνική, δίκαιη και από κοινού διοίκηση της Γης.
Ο Αμερικανός ακτιβιστής, σπουδαίος γλωσσολόγος και φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι (Avram Noam Chomsky, γενν. 1928) είπε ότι στόχος πρέπει να είναι η παγκοσμιοποίηση της δικαιοσύνης. Ορθότατο! Δεν είναι καθόλου απίθανο, αυτό που δεν επιτεύχθηκε στον στενό εθνικό χώρο, να επιτευχθεί σ’ εκείνον τον ευρύτερο ενός ενωμένου (οικονομικά και πολιτικά) κόσμου. Είναι υγιές το σύνθημα ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Ίσως η μόνη εξαίρεση αυτονόμησης που θα συμβεί στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης να αφορά στις θρησκείες, οι οποίες θα συσπειρωθούν, κάθε μια χωριστά, στους εθνικούς χώρους τους. Και θα πολεμήσουν τα νέα ήθη, που κάποια μέρα θα έλθουν σε πλήρη διάσταση μαζί τους· όπως και τις επιστημονικές εξελίξεις (που μελλοντικά θα είναι συγκλονιστικές), έτσι όπως έκαναν πάντα. Θα υπάρξει μια χρονική στιγμή, κατά την οποία θα χάσουν τελείως την ικανότητα προσαρμογής τους στις απίστευτες κοινωνικές αλλαγές. Η παγκοσμιοποίηση θ’ αποδειχθεί ο νεκροθάφτης τους, και γι’ αυτό νομίζομε ότι σε κάποια φάση της, που θα νιώσουν την αφύπνιση των πληθών, θ’ αντισταθούν έντονα με τους αρχιερείς τους, αλλά τελικά θα χαθούν στον κατακλυσμό εκ της Γνώσης.
Παγκοσμιοποίηση σημαίνει με απλά λόγια: «Έχεις περισσότερα από όσα οι άλλοι; Τότες Δίνε, κι όλοι θα γίνομε αδέλφια!». Είναι τόσον «υπερβατικά» απλό. Κι όχι η παροιμία των φιλοχρήματων και θρησκόληπτων: «Ο Θεός αγαπάει τους φτωχούς, αλλά βοηθάει τους πλούσιους […]».
Αν θέλετε, Φίλες και Φίλοι, όλη την έκθεση ιδεών ζητήστε το και θα γίνει. Ουδείς χειραγώγησε ποτέ τα δαιμονικά λόγια, κύριε Τηλιγάδα, διότι είναι «αστράτευτα»…
Αγαπητέ κύριε Παζαΐτη είστε ευγενής και Σας επαινώ, όμως δεν νομίζω ότι έχετε εκφράσει, μέχρι στιγμή, ικανές προτάσεις (πέραν των σχετικών με τον Αριστοτέλη) από τις οποίες να συμπεραίνεται αβίαστα ότι η σημερινή παγκοσμιοποίηση καταργεί έθνη και φυλές. Από πού συνάγεται τούτο; Οι δε αναρτήσεις του ιστολογίου Σας είναι μεροληπτικές κι όχι διαφωτιστικές για τους αναγνώστες.
Αγαπητέ κύριε Σιδηρόπουλε, ξεχνάτε ότι η ευγένεια είναι αρετή, ακόμη κι αν απευθύνεστε σε δύσκαμπτο ομιλητή που χάνεται σε βαριές κι ανακριβείς εκφράσεις («…προπαγανδίζοντας την παγκοσμιοποίηση σκυλεύοντας τον Έλληνα στρατηλάτη», «κάποιος πρέπει να σας συνεφέρει διότι όλα τα διακινούμενα των οποίων έγινα κοινωνός, δεν είναι απλή ανταλλαγή σκέψεων και ελπίζω να μην ενστερνίζονται πάντες οι αποδέκτες των την έρπουσα σκοπιμότητά των»!) αλλά δεν είναι έκδηλα υβριστής (όπως ο κύριος Τηλιγάδας). Είναι δικαίωμα του καθενός να εκφράζεται με τον τρόπο του, ευγενικά, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι έχουν αλήθεια και αξία οι σκέψεις του. Οι λαϊκές εκφράσεις σας είναι απαράδεκτες, πολύ περισσότερο αφού απευθύνεστε σε μια ομάδα παραληπτών (σε προσωπικά μηνύματα είναι αλλιώς). Τι ελπίδες θα είχαμε, αγαπητέ, αν κυριαρχούσε η εχθρότητα και η βωμολοχία; Καμιά!
Όλα σε τούτο τον κόσμο, Φίλες και Φίλοι, είναι μορφές ανάγκης και βίας. Ποιος μπορεί με καθαρές φρένες ν’ απαντήσει αν σφάζομε εκούσια ή ακούσια, τ’ άλλα ζωντανά για τροφή, με τη θέλησή τους ή χωρίς; Σκεφτείτε το χωρίς να βιαστείτε, είναι το μεγάλο θέμα περί ελευθερίας της βούλησης.
Όλες οι «μηχανές», με λόγια ή έργα, είναι συνδυασμός βίας και Λογικής. Δεν φυλακίζομε «βίαια» ακόμη και το νερό σε φράγματα και το καταπιέζομε με μηχανές; Υπάρχει βία που να μη μπορούμε ν’ αποδώσομε σε κάποια ανάγκη (νομοτελειακή); «Πόλεμος πάντων πατήρ…». Ανάγκα και Βία!
Στην ελληνική μυθολογία η Βία ήταν θεότητα, η προσωποποίηση της βίας. Η Βία, το Κράτος, ο Ζήλος και η Νίκη αναφέρονται από τον Ησίοδο στη Θεογονία του ως αδέλφια, τέκνα της Στυγός και του Πάλλαντα. Η Βία και τα αδέλφια της ήσαν μόνιμοι συνοδοί του Δία: είχαν αυτή την τιμή αφότου είχαν πολεμήσει στο πλευρό του κατά την Τιτανομαχία μαζί με τη μητέρα τους. Ο Αισχύλος στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης παρουσιάζει τη Βία και το Κράτος ως υπηρέτες, πιστούς εκτελεστές του Δία να βοηθούν τον Ήφαιστο να δέσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου (Βικιπαίδεια). Και οι μορφές της πολλές: Ενδοοικογενειακή, Πολιτική, Αναίτια βία, Κυνηγετική, Σεξουαλική, Θρησκευτική, Ψυχολογική, Οπτικοακουστική Καλλιτεχνική… Η εξέλιξη της ζωής πάνω στον πλανήτη μας δείχνει έναν αναγκαίο («βίαιο») δρόμο.
Υπάρχει τίποτα που κάτω από το πνεύμα του δυϊσμού κι ωφελιμισμού να μην έχει δυο πλευρές; Όχι βέβαια. Κέρδος για τον ένα σημαίνει αναγκαστικά ζημιά για τον άλλο. Τούτες τις αντίθετες έννοιες πρέπει να φιλιώσομε. Ο Αριστοτέλης το έκαμε στα χρόνια Του, με τον ορισμό των Ηθικών Αρετών, με Ωραιότατο τρόπο.
Κι ο «ακατανόητος» ανατολίτης σοφός προσθέτει τούτο το σπουδαίο κι ανθρώπινο: «Όλοι αθώοι, όλοι έχουν δίκιο!» Κι άλλοι, επίσης, ικανοί: «Ιδού ο κίνδυνος!», νομίζοντας ότι είναι εκτός, ενώ είναι πάντα μέσα μας.
Ποτέ δεν είπα, αγαπητές Φίλες και Φίλοι, ότι δεν πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας, αλλά ν’ αγωνιστούμε με τέτοιο Ηθικό τρόπο (συμπαραστάτες πρώτα στον αδικημένο διπλανό μας, όποιος κι αν είναι αυτός) ώστε δίδοντας το παράδειγμα να αφυπνιστούν οι Μεγάλοι ισχυροί, που ακόμη κοιμούνται μέσα σε νοσηρούς εγωισμούς κι Εθνικισμούς κι ακόμη αδικοπραγούν.
Θαύματα δεν γίνονται, η λύτρωση είναι δική μας υπόθεση. Για να σωθούμε από τα δεινά των πολέμων και της αδικίας πρέπει ν’ αλλάξομε όλοι, διότι μόνο έτσι θ’ αλλάξει ο κόσμος. Λύτρωση από το υπερπέραν δεν μπορούμε να περιμένομε, διότι μέχρι σήμερα κανείς ποτέ δεν μας έσωσε από τους εαυτούς μας. Οι λέξεις που σώζουν κι ελευθερώνουν λέγονται Φιλότητα και Συμπάθεια. Τούτες οδήγησαν κι ακόμη οδηγούν να κάμομε πληρέστερη την Ηθική μας, δηλαδή τους Νόμους. Εχθρός παραμένει μόνον ο φοβερός Εθισμός (συγγενής έννοια της ηθικής) που τείνει να κρατά τα πράγματα αναλλοίωτα σαν την αδράνεια. Όμως, η φιλοσοφία και κυρίως η επιστήμη οδηγούν στη Γνώση και κάποια στιγμή όλα αλλάζουν, συχνά με θεαματικό τρόπο. Έτσι δεν γίνεται μέχρι σήμερα; Οι γυναίκες παλιά ανήκαν στον γυναικωνίτη, σήμερα κυβερνούν.
Ναι, δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει. Το μόνο πράγμα που αξίζει σ’ ετούτη τη Ζωή. Το ανέφικτο! Όλα τα άλλα τα γνωρίζομε ήδη πολύ καλά. Η κόψη του σπαθιού συνεχίζει να είναι κοφτερή και κρύα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ζεστάνομε τις ψυχές μας. Διαφορετικά όλα καταντούν ανούσια και φτηνά. Το «κακό» νικιέται μόνο με το Καλό.
Είναι δύσκολο να πιστέψεις σε μεγάλες αλλαγές. Ναι, το στομάχι ακόμη κυβερνά. Γι’ αυτό πριν σιγήσω οριστικά (εκτός κι αν μου ζητήσετε ν’ απαντήσω μελλοντικά σε απορίες Σας περί Ηθικής και Π…), θα κλείσω τούτο το μήνυμα με δυο λόγια από το εισαγωγικό ποίημα «Στον Αναγνώστη», από «Τα άνθη του κακού» του Κάρολου Μπωντλαίρ:
«Ανοησία, λάθος, αμαρτία, απληστία,
Τα πνεύματά μας κατέχουν και τα κορμιά μας παιδεύουν,
Τις προσφιλείς μας τύψεις συντηρούμε,
Όπως οι ζητιάνοι τα ζωύφιά τους τρέφουν […]
— Υποκριτή αναγνώστη, — Όμοιέ μου, — Αδελφέ μου.»
Ελπίζω σε τούτα τα τελευταία λόγια του εξαίσιου Γάλλου να μη διαφωνήσει κανείς Σας. Διότι τότες, πράγματι, δεν θα υπάρξει σωτηρία για κανένα μας, ούτε για τα παιδιά μας. Ο Θεός (όλοι μας) αλλάζει και μαθαίνει, αλλιώς θα ήμασταν ακόμη στο Μεσαίωνα. Ως ανθρωπότητα έχομε πετύχει μεγάλες νίκες, είναι βέβαιο, και πρέπει να πετύχομε μια τελευταία. Να νικήσομε τους εαυτούς μας, διότι πρέπει να εννοήσομε ότι ατομικά κι από μόνοι μας δεν έχομε καμιά απολύτως αξία.
Υμνούμε το Μέγα Όνειρο, την Ένωση του Κόσμου. Το πνεύμα της εποχής, το Zeitgeist κατά Hegel, δείχνει προς αυτήν την πορεία. Τούτος είναι ο μόνος δρόμος (όλοι οι άλλοι απέτυχαν) που μπορεί να φέρει την πολυπόθητη Ειρήνη, η οποία μπορεί να γεννήσει όλα τα καλά.
Χαίρετε, υγιαίνετε και γαληνέψετε τόσο στα λόγια όσο και στα έργα.
Καλό σαββατοκύριακο και καλό χειμώνα
Νίκος Μιχάκης
…………………………………………………………………………………….
Von: elas@otenet.gr
23.10.2015 21:31
Betreff: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Ένας Τηλιγάδας που κατά το ερώτημα του κυρίου Σωκράτη Σιδηρόπουλου: «Είσαι μαλάκας ή κάνεις τον μαλάκα;», το οποίο του το επιστρέφω, απαντά σε όλους όσους πρεσβεύουν τα γελοία αυτά φληναφήματα. Κάποια ημέρα ο Σωκράτης περιδιάβαζε το λιμάνι του Πειραιά όταν στο βάθος εμφανίζεται ένα πλοίο φοινικικό που γνώριζε από το παρελθόν ότι μετέφερε γεφυραίους [Εβραίους] στην αττική γη. Γυρνώντας προς τους περιστοιχίζοντάς των τους λέει: «Ιδού ο κίνδυνος». Προς όλους λοιπόν τους επιτεθέντες μοι απαντώ: «Ιδού ο κίνδυνος».
Ο χρόνος θα δείξει του λόγου το αληθές. Μέχρι τότε καλό είναι να ξαναδιαβάσετε τα πρότερα γραφόμενά μου χωρίς την τρικυμία εν κρανίω ορισμένων. Εάν επιθυμείτε την συνέχεια της αντιπαράθεσης θα επεκταθούμε και σε περαιτέρω θέματα. Ο συγχωρεμένος ο Γιάννης ο Φουράκης, έστω και ετεροχρονισμένα, έχει αφήσει ομολογία παρακαταθήκη. Λοιπόν βάλτε τέλος στις μπουρδολογίες.
Χαιρετώ τους πραγματικούς μόνο φίλους
Οδυσσέας Τηλιγάδας
…………………………………………………………………………………
From: aristotelis kakogeorgiou [mailto:aristotelianmarathon@live.com]
Sent: Friday, October 23, 2015 3:43 PM
RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Αγαπητέ Οδυσσέα,
Αρχίζω να σκέφτομαι ότι δεν καταλαβαίνεις τι ακούς και τι διαβάζεις. Πρώτα, πρώτα με ανεβάζεις πολύ ψηλά με τους ισχυρισμούς σου, ότι εγώ προπαγανδίζω την παγκοσμιοποίηση. Φίλε Οδυσσέα δεν πατάς καλά. Εγώ φίλε είμαι ένας απλός, πολύ απλός Έλληνας πολίτης και πληρώνω ακριβά αυτό το μαγειρεμένο σύστημα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, την οποία αηδιάζω και καταπολεμώ με τις τόσο μικρές δυνάμεις που διαθέτω. Το ίδιο κάνουν και όλοι αυτοί που συζητάμε και τους οποίους εσύ έβρισες με τον πλέον χυδαίο τρόπο. Μην προσπαθείς λοιπόν να βάλεις στο δικό μας στόμα με ότι σου κατέβει με σκοπό να προβάλεις το κόμμα σου ενώ με τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι το έχεις ήδη θάψει. Κατόρθωσες να κάνεις εχθρούς σου τους ανθρώπους που μάχονται για ότι εσύ λές ότι πρεσβεύεις αλλά όπως φαίνεται εσύ δεν διαθέτεις την απαιτούμενη κρίση για να ξεχωρίσεις τους φίλους από τους εχθρούς. Πήρε το μάτι μου την απάντηση του Σωκράτη του Σιδηρόπουλου. Ίσως να μην φαίνεται ευγενική με τις λέξεις που χρησιμοποίησε αλλά για πες μου πόσο πιο ευγενικές ήταν οι δικές σου λέξεις που χωρίς να μας γνωρίζεις μας αποκάλεσες εθνοκτόνους, κλέφτες, τεμπέληδες και ότι άλλο χείριστο υπάρχει; Ο Σωκράτης αντέδρασε σε μια αγενέστατη και άδικη συμπεριφορά σου. Εσύ δεν είχες κανένα λόγο να χαρακτηρίσεις τις συζητήσεις μας με ότι θα ικανοποιούσε έναν παθιασμένο εγωϊσμό. Η φράση σου ότι εγώ χρησιμοποιώ τον Αλέξανδρο για να επιβάλλω την παγκοσμιοποίηση δείχνει ότι το μυαλό σου έχει καινά. Ποιος είμαι εγώ που με κάνεις ένα πρόσωπο παγκόσμιας ισχύς και ποιος είσαι εσύ που καθορίζεις στόχους των συνανθρώπων σου και δωρίζεις τους χαρακτηρισμούς της αρεσκείας σου; Είναι ντροπή σου φέλε Οδυσσέα και καλά θα κάνεις να μην ενδιαφέρεσαι για την «σωτηρία» μας διότι πριν ακόμα πάρεις την εξουσία μας έθαψες όλους ζωντανούς. Και εάν ο Αλέξανδρος ήθελε τον τίτλο του θεού για να υποδουλώσει τους εχθρούς του, που κολλάει το δικό σου πρόβλημα; Λυπήθηκες για μια στιγμή τους εχθρούς του Αλεξάνδρου που θα γινόταν δούλοι του; Όμως συγχρόνως δηλώνεις χωρίς να το καταλάβεις, ότι ο Αλέξανδρος οραματιζόταν μια παγκοσμιοποίηση υπό το σκήπτρο του Ελληνισμού. Μήπως σε ενόχλησε αυτό επειδή μια τέτοια παγκοσμιοποίηση δεν θα άφηνε περιθώριο για την εμφάνιση του Εβραίου θεού, του οποίου την δουλεία δεχτήκαμε μετά χαράς και σήμερα φοβόμαστε μήπως τον αντικαταστήσει κανένας Αλέξανδρος ο οποίος επί τέλους θα μας απαλλάξει τουλάχιστο από τον «Μεσσία» που κλείσαμε στα στήθη μας και μας κατάντησε παθολογικά ηλίθιους πουλώντας μας μετοχές από το παραδείσιο βασίλειο του Αβραάμ για την μεταθανάτιο αποκατάστασή μας; Σ ένα λογότυπο του κόμματός σου πήρε το μάτι μου «Βυζαντινή αναγέννηση». Δεν είχα δώσει σημασία μέχρι την άνευ λόγου επίθεσή σου. Τώρα που το θυμήθηκα έχω δικαίωμα να κάνω και εγώ τις σκέψεις μου και να σου βάλω στο στόμα με τη σειρά μου ορισμένες πραγματείες. Και βέβαια σε πείραξε η αναβίωση του θεού Αλεξάνδρου αφού ο Αλέξανδρος ουδέποτε είχε θέση στην εβραιοβυζαντινοκρατία γιατί ήταν Έλληνας και ως εκ τούτου αντίχριστος αλλά και αισχρός άνθρωπος. Εμείς όλοι που αποκαλείς κλέφτες και εθνοκτόνους, ονειρευόμαστε ένα Ελληνικό έθνος που συνδέει την ύπαρξή του όχι με την Ρωμαιοχριστιανική εποχή αλλά με την εποχή των Ελλήνων ηρώων, των Ελλήνων φιλοσόφων και των Αλεξανδρινών, χωρίς να βλέπουμε σαν εχθρούς μας κανένα γείτονα, κανένα αλλόθρησκο και κανένα αλλοεθνή. Μια οικουμένη που θα μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά και δίκαια, άνθρωποι, ζώα και δένδρα. Εάν αυτό δεν σου αρέσει τότε δεν έχεις ουδεμία σχέση με το υπέρτατο Ελληνικό πνεύμα, το οποίο πρέσβευε ακριβώς αυτά τα τελευταία. Και αυτό που σου περιγράφω δεν έχει καμία σχέση με την παγκοσμιοποίηση που μας κοπανάς εσύ με το φτωχό σου μυαλουδάκι.
Κάτσε επί τέλους να μελετήσεις διότι αφού βγήκες στην πολιτική πιάτσα, ξεχώρισε από όλους αυτούς που μας έφεραν με την παγκοσμιοποίησή τους στα σημερινά χάλια..
Και δεν έχεις κανένα απολύτως δικαίωμα να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις αυτά που εσύ θέλεις χωρίς εμείς καν να τα έχουμε πει, γράψει και σκεφτεί.
Έχεις ακόμη μερικά περιθώρια για να διορθώσεις την απρεπή και αγενέστατη συμπεριφορά εναντίον όλων των συνομιλητών που έβρισες χυδαία χωρίς λόγο.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Αριστοτέλης Κακογεωργίου (Εγώ φίλε Οδυσσέα δεν θέλησα να φθάσουμε σε τέτοιο σημείο χωρίς κανένα λόγο. Κι ούτε εγώ άλλαξα ποτέ. Από το 1962 που ίδρυσα την Ομάδα „Ε“ διατηρώ την ίδια γραμμή γι αυτό και την πληρώνω ακριβά. Δεν έπρεπε να δώσεις δικαίωμα για όλο αυτό το σκηνικό).
………………………………..
From: aristotelianmarathon@live.com
Subject: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Date: Fri, 23 Oct 2015 13:58:45 +0300
Αγαπητέ Νίκο,
Πολύ σωστά του τα έγραψες. Και αυτή είναι η αλήθεια όπως τα γράφεις και όπως τα γνωρίζεις. Ο Οδυσσέας έκανε και συνεχίζει να κάνει ένα μεγάλο λάθος. Εάν πράγματι είναι όπως θέλει να δείχνει εναντίον της υφισταμένης παγκοσμιοποίησης, τότε γιατί κάνει εχθρούς τους ανθρώπους που είναι επίσης εναντίον της. Τι παιγνίδι παίζεται εδώ αγαπητέ Νίκο. Ο άνθρωπος ή δεν μπορεί να καταλάβει τι διαβάζει και τι ακούει ή ο ίδιος κατευθυνόμενος από κάποιους άλλους θέλει να δημιουργήσει αναταράξεις για να εξυπηρετήσει ξένα συμφέροντα.
Σε χαιρετω
Αριστοτέλης (θα του απαντήσω αμέσως στη τελευταία του επιστολή)
………………………………..
From: zeyss@otenet.gr
Subject: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Date: Fri, 23 Oct 2015 11:06:10 +0300
Τηλιγάδα,
Είσαι μαλάκας ή κάνεις τον μαλάκα ;
Αν το Έθνος και η Πατρίδα εξηρτάτο από ανθρώπους σαν και σένα,
Δεν θα είχαμε την παραμικρή ελπίδα επιβίωσης, ούτε ως απλοί άνθρωποι,
Αλλά ούτε και ως Έθνος.
Φουσκωμένα λόγια, απραξία και περιμένεις από άλλους να σώσουν την Πατρίδα μας…
Σωκράτης Σιδηρόπουλος
Υ.Γ. Δεν σέβομαι ούτε ηλικία, ούτε αξιώματα, ούτε ανθώπους.
Εκτιμώ και υπερασπίζομαι τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν συνέπεια λόγων και έργων.
Αυτό με δίδαξε η ζωή. Αυτό κοινωνώ και στους συνανθρώπους μου.
………………………………………………………………………
From: elas [mailto:elas@otenet.gr]
Sent: Friday, October 23, 2015 10:32 PM
RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Ένας Τηλιγάδας που κατά το ερώτημα του κυρίου Σωκράτη Σιδηρόπουλου: «Είσαι μαλάκας ή κάνεις τον μαλάκα;», το οποίο του το επιστρέφω, απαντά σε όλους όσους πρεσβεύουν τα γελοία αυτά φληναφήματα. Κάποια ημέρα ο Σωκράτης περιδιάβαζε το λιμάνι του Πειραιά όταν στο βάθος εμφανίζεται ένα πλοίο φοινικικό που γνώριζε από το παρελθόν ότι μετέφερε γεφυραίους [Εβραίους] στην αττική γη. Γυρνώντας προς τους περιστοιχίζοντάς των τους λέει: «Ιδού ο κίνδυνος». Προς όλους λοιπόν τους επιτεθέντες μοι απαντώ: «Ιδού ο κίνδυνος».
Ο χρόνος θα δείξει του λόγου το αληθές. Μέχρι τότε καλό είναι να ξαναδιαβάσετε τα πρότερα γραφόμενά μου χωρίς την τρικυμία εν κρανίω ορισμένων. Εάν επιθυμείτε την συνέχεια της αντιπαράθεσης θα επεκταθούμε και σε περαιτέρω θέματα. Ο συγχωρεμένος ο Γιάννης ο Φουράκης, έστω και ετεροχρονισμένα, έχει αφήσει ομολογία παρακαταθήκη. Λοιπόν βάλτε τέλος στις μπουρδολογίες.
Χαιρετώ τους πραγματικούς μόνο φίλους
Οδυσσέας Τηλιγάδας
……………………………………………………………………….
From: NIKOS PAZAITIS [mailto:npazaitis@hotmail.com]
Sent: Friday, October 23, 2015 6:33 AM
Subject: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Κύριε Τηλιγάδα
Νομίζω πως παρεξηγείς τον Αριστοτέλη στο ότι είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης με την σημερινή της έννοια, προσέξτε τι ακριβώς λέγει : << Και σου δηλώνω φίλε ότι πράγματι δεν είμαστε κατά μιας ενωμένης ανθρωπότητας, χωρίς κοινωνικές και νομικές διακρίσεις που θα μπορούν όλα τα έθνη να συνεργάζονται ειρηνικά και δημιουργικά μεταξύ τους χωρίς την απειλή των πολέμων και των αφανισμών των εθνών. Σε μία ένωση δεν έπεται ότι εξαφανίζονται τα έθνη. >> Βλέπετε πως δεν καταργεί έθνη και φυλές όπως η σημερινή παγκοσμιοποίηση. Δεν έχει λοιπόν καμία σχέσει με αυτό που λέτε πως : << επιμένεις προπαγανδίζοντας την παγκοσμιοποίηση >> Δίνοντας την έννοια πως μιλά για την σημερινή….
Στο ότι θεοποίησε, τον ήδη θεοποιημένο Αλέξανδρο, δεν σημαίνει πως θα ήθελε να επιβληθεί σαν νέα θρησκεία παγκοσμίως, αλλά προκειμένου να έχουμε μία ξενόφερτη και ανθελληνική θρησκεία όπως αυτή της Ορθοδοξίας, είναι προτιμότερο, να διδασκόμαστε τούς άθλους του Θεού Αλεξάνδρου και την φιλοσοφία του διδασκάλου του, Αριστοτέλη ! Και γιατί όχι όλων των αρχαίων μας φιλοσόφων !
Δεν δικαιολογώ λοιπόν την επιθετικότητα σας ενάντια στον ΈΛΛΗΝΑ Αριστοτέλη
Με εκτίμηση
Νίκος Παζα’ι’της
Μέλος της Ομάδας “Ε“
…………………………………………………………………………
From: elas@otenet.gr
RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Date: Fri, 23 Oct 2015 05:29:53 +0300
Αγαπητέ Αριστοτέλη καλύτερα να μην έγραφες τα όσα διαλαμβάνονται στο απαντητικό μήνυμά σου και πιο φρόνιμο θα ήταν εκ μέρους σου να μελετήσεις τα όσα έγραψα και λυπάμαι ειλικρινά που ακόμη επιμένεις προπαγανδίζοντας την παγκοσμιοποίηση σκυλεύοντας τον Έλληνα στρατηλάτη. Άλλον Αριστοτέλη έχω γνωρίσει στο παρελθόν που ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με τον παρόντα. Άλλου είδους αγώνες όφειλες να διεξάγεις τούτες τις χαλεπές για τον ελληνισμό ημέρες και όχι να εισάγεις στείρες δοξασίες. Εάν πραγματικά δεν καταλαβαίνεις τί κακό κάνεις με το να δημιουργείς θεούς σήμερα που ως Έθνος βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου, σου θυμίζω ότι στον Πλούταρχο διαβάζουμε: «Όταν κάποτε έγινε μεγάλη βροντή, και όλοι οι παρόντες τα‘ χασαν, ο σοφιστής Ανάξαρχος που ήταν παρών είπε προς τον Αλέξανδρο: Μήπως είσαι συ, γιε του Δία, που βροντάς έτσι; Και εκείνος απάντησε: Δε θέλω να γίνομαι φοβερός στους φίλους μου. Την φήμη της θεϊκής καταγωγής μου τη μεταχειρίζομαι μόνο για να υποδουλώνω τους άλλους». Την «φήμη» λοιπόν της θεϊκής καταγωγής του Μέγα ανδρός, αγαπητέ Αριστοτέλη, μην την μεταχειρίζεσαι για να επιβάλλεις την Νέα Τάξη Πραγμάτων γενόμενος όργανο της εθνοκτόνου παγκοσμιοποιήσεως. Όσο για το εάν κατέβασα μερικά τσιπουράκια σου γνωρίζω ότι το πιο βαρύ ποτό που πίνω είναι το νερό και το γάλα. Κατά τα άλλα, όσοι εξ υμών πρεσβεύετε τα ενάντια, ίσως κατά τα συμπόσια θα πρέπει να ελέγχετε τους οινοχόους για δε τα περί «υβριστικών μου λόγων που καθιστούν και ποινικά αδικήματα» τα αντιπαρέρχομαι αγαπητέ Αριστοτέλη και τούτο διότι κάποιος πρέπει να σας συνεφέρει διότι όλα τα διακινούμενα των οποίων έγινα κοινωνός, δεν είναι απλή ανταλλαγή σκέψεων και ελπίζω να μην ενστερνίζονται πάντες οι αποδέκτες των την έρπουσα σκοπιμότητά των. Ελπίζω!!!!
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Οδυσσέας Τηλιγάδας
………………………………………………………………………………
From: aristotelis kakogeorgiou [mailto:aristotelianmarathon@live.com] Sent: Thursday, October 22, 2015 9:19 PM
RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Προς τον Οδυσσέα Τηλιγάδα
Πατριωτική Ένωση, Αθήνα
Αγαπητέ Οδυσσέα,
Διάβασα πολλές φορές την απάντησή σου σχετικά με το θέμα της παγκοσμιοποίησης γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτά τα υβριστικά λόγια που καθιστούν και ποινικά αδικήματα γράφτηκαν από σένα και μάλιστα από έναν μπροστάρη ενός κόμματος που υπόσχεται την «σωτηρία» μας.
Γράφεις ότι απορρίψαμε την λεοντή του «Ελληναρά» και υιοθετήσαμε τακτικές για τον αφανισμό του έθνους. Ακόμα γράφεις ότι μας χρηματοδοτούν και έτσι καταφέρνουμε να επιζούμε με αυτούς τους πόρους.
Φίλε Οδυσσέα μήπως ήσουν μεθυσμένος όταν έγραφες αυτές τις ηλιθιότητες για να μην τις χαρακτηρίσουν αισχρές πράξεις και ποινικά αδικήματα; Προτίμησε να δηλώσεις ότι κατέβασες μερικά τσιπουράκια για να ξεχάσουμε ότι κακώς και αδίκως τόλμησες να ξεστομίσεις εναντίον όλων αυτών που ούτε σε ενόχλησαν, ούτε ζήτησαν να ταυτιστείς με τις «στραβές» ιδέες τους. Ποιόν από εμάς τους «νηστικούς», τους «απένταρους», τους «ζητιάνους», τους «εθνοκτόνους»
και «υβριστές» όπως μας αποκάλεσες γνωρίζεις; Καλά φορούσες εσύ την προβιά του προβάτου γιατί τώρα με αυτές τις επιπολαιότητές σου μας αποκάλυψες ότι είσαι πολύ επιπόλαιος και φθονερός;
Οι δικές σου ύβρεις εναντίον μας, αποκαλύπτουν ένα άνθρωπο που δεν έχει την δύναμη να ηγηθεί ενός κόμματος που θα ενώσει τους πατριώτες. Ήδη άνοιξες μέτωπο χωρίς κανένα λόγο και έδιωξες ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι πραγματικών Ελλήνων, οι οποίοι δεν σε είδαν με άσχημο μάτι και σε στήριξαν.
Και όλο αυτό το κακούργημα μέσω των φράσεών σου και των ύβρεών σου μόνο επειδή εσύ έχεις κάποια άλλη γνώμη για ένα θέμα που εμείς ανταλλάσαμε σκέψεις. Και για να μην αφήσω και αυτό το σημείο χωρίς απάντηση οφείλω να σου δηλώσω ότι έχεις κάνει αχταρμά τις αξίες του Ελληνισμού με κάποιες άλλες ξενόφερτες. Και σαν πολιτευτής που είσαι όφειλες να προσέξεις καλά τι εννοούμε εμείς με την παγκοσμιοποίηση και δεν θα έκανες άσχημα να αντλούσες μερικά διδάγματα που θα μπορούσες να τα χρησιμοποιήσεις επιτυχώς στον πολιτικό σου στίβο.
Και σου δηλώνω φίλε ότι πράγματι δεν είμαστε κατά μιας ενωμένης ανθρωπότητας, χωρίς κοινωνικές και νομικές διακρίσεις που θα μπορούν όλα τα έθνη να συνεργάζονται ειρηνικά και δημιουργικά μεταξύ τους χωρίς την απειλή των πολέμων και των αφανισμών των εθνών. Σε μία ένωση δεν έπεται ότι εξαφανίζονται τα έθνη.
Αντίθετα επιτυγχάνονται τα πνευματικά, επιστημονικά, κοινωνικά και οικονομικά ζευγαρώματα όπως έκαναν οι πρόγονοί μας με τα ζευγαρώματα του Δία που σήμαιναν ακριβώς αυτό που περιγράφω. Οι Έλληνες επιδίωκαν αυτά τα ζευγαρώματα και δεν τρόμαζαν και από τις επιμιξίες με άλλους λαούς, αντίθετα με τους Εβραίους οι οποίοι δεν επέτρεπαν ζευγαρώματα με ξένες γυναίκες. Και πρώτος ο Αλέξανδρος το όνομα του οποίου μας απαγορεύεις να χρησιμοποιούμε, δεν παντρεύτηκε καμιά Ελληνίδα. Όλες οι γυναίκες του ήταν ξένες και σου θυμίζω το γάμο των δέκα χιλιάδων στρατιωτών και αξιωματικών σε μια βραδιά στα Σούσα.
Οι Έλληνες είχαν δημιουργήσει ένα ξένιο Δία, ένα προστάτη των φυγάδων. Η σημερινή παγκοσμιοποίηση δεν έχει καμία σχέση με το όραμα του Αλεξάνδρου να ενώσει όλα τα έθνη κάτω από το σκήπτρο του Ελληνισμού. Και βάλτο καλά στο μυαλό σου αγαπητέ Οδυσσέα ότι δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση για μια τέτοια παγκοσμιοποίηση. Ούτως ή άλλως εάν δεν αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία του λαού μας αλλά και η δική σας νοοτροπία των πολιτικών και πολιτευτών δεν πρόκειται να σωθεί η Ελλάδα με επιπολαιότητες και με φθόνο κατά της διαφορετικότητας όπως έδειξες μέσω των απόψεών σου στο έγγραφο που μας έστειλες.
Όσο για τον Αλέξανδρο, τον οποίο εσύ θέλεις να «προστατεύεις» είναι ακόμα μια αλαζονεία σου. Τι έκανες εσύ φίλε Οδυσσέα για τον Αλέξανδρο και θέλεις να τον ιδιοποιηθείς και να απαγορέψεις σε εμάς να τον επικαλούμαστε;
Εμείς και κυρίως εγώ που απευθύνεσαι κατ ευθεία στο πρόσωπό μου, δεν τον επικαλούμαστε όπως εσύ. Εγώ με τους πολλούς από τους ανθρώπους που βρίζεις του αφιερώσαμε δύο ναούς τους οποίους στολίσαμε με μοναδικά αγάλματα και ζωγραφικούς πίνακες από όλη τη ζωή του. Περιουσίες ολόκληρες διατέθηκαν και εργασία ετών όπως και πόλεμος με το σάπιο κατεστημένο που δεν κάθισα λίγες φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Και το κυριότερο, κατόρθωσα παρά τις αντιξοότητες που συνάντησα να αναβιώσω την εδώ και 2351 χρόνια υφισταμένη θεοποίησή του και σήμερα υπάρχει αναγνωρισμένη θρησκεία των Αλεξανδρινών από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.
Όλος αυτός ο αγώνας συνοδεύτηκε με πάνω από 260 εκδηλώσεις προς τιμή του και προς τιμή των προγόνων του Ελληνισμού που καμιά εκδήλωση δεν στοίχισε κάτω από 4.000 ευρώ χωρίς να εισπράξω ποτέ από κανένα ούτε ένα ευρώ.
Έτρεξα μαραθώνιο σε πολλές χώρες με πλήρη αρχαιοελληνική πανοπλία που ξεσηκώθηκαν τα πλήθη και γέμισαν τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων εφημερίδων στο εξωτερικό φέροντας τρία χρυσά κλειδιά. Δεν ήταν απλά «Φολκλόρε» όπως και πάλι με φθόνο το χαρακτήρισες στην προηγούμενη επιστολή σου αλλά μια εικόνα που ξυπνούσε τις μνήμες των ανθρώπων φέροντας μπροστά τους τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της αρχαιότητας.
Ποια είναι τα δικά σου έργα για τον Ελληνισμό και για τον Αλέξανδρο που έχεις το θράσος να ιδιοποιείσαι ότι κατά την λανθασμένη γνώμη σου μπορεί να προωθήσει το πολιτικό σου κίνημα;
Τώρα περιμένω εγώ να μου κάνεις γνωστά τα έργα σου αφού τόσο αγαπάς τον Ελληνισμό και κατακρίνεις εμένα ακόμα και για την αναβίωση της θεοποίησης του Αλεξάνδρου αλλά συγχρόνως και όλους τους συνομιλητές μου οι οποίοι έχουν απλώς διαφορετική άποψη από σένα ακόμα και από μένα. Εγώ όμως δεν έβρισα κανένα αλλά αντίθετα προσπάθησα να βρώ κάποια συνισταμένη που θα μας οδηγούσε σε δημιουργικό αποτέλεσμα. Και μην ξεχνάς φίλε όλα τα έργα είναι προϊόντα της σύγκρουσης των δύο αντιθέσεων, κάτι βασικό που εσύ απ ότι βλέπω το αγνοείς. Εάν η Ήρα δεν ήταν αντίθετη με τον Δία, δεν υπήρχε ούτε Ηρακλής, ούτε Περσέας, ούτε Διόνυσος, ούτε Έπαφος, ούτε Απόλλων και Άρτεμις και τόσοι άλλοι που προσέφεραν δημιουργικά έργα στις κοινωνίες των ανθρώπων.
Δεν ήθελα να το τραβήξω τόσο και στην προηγούμενη επιστολή πάτησα φρένο με την εντύπωση ότι θα μελετήσεις ορισμένα σχετικά με την ασυμβίβαστη συμπεριφορά σου αλλά εσύ δυστυχώς έχασες τον έλεγχο.
Όποτε θέλεις και όπου θέλεις είμαι στη διάθεσή σου και ενώπιον άλλων να έρθω σε αντιπαράθεση παρότι σε συμφέρει να ζητήσεις ένα συγγνώμη για να μπορείς να περιμένεις και κάποια συμπαράσταση.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Αριστοτέλης Κακογεωργίου
Για την Ομάδα «Ε» Έψιλον της Διονυσιακής και Αλεξανδρινής Θρησκείας
……………………………………………………………………….
From: npazaitis@hotmail.com
Subject: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Date: Thu, 22 Oct 2015 07:03:28 +0300
Αγαπητέ Αριστοτέλη με χαρα σου αναγγέλω πως το θέμα… είναι δεύτερο στις δημοφιλείς αναρτήσεις του Ιστολογίου μου !!!!!
http://oraiokastromekatiallo.blogspot.gr/2015/10/blog-post_38.html
…………………………………………………………..
rom: elas@otenet.gr
RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Date: 22 Oct 2015 03:37
Αγαπητέ κύριε Μιχάκη καλύψατε πλήρως την απάντησή μου με τα γραφόμενά σας τα οποία εμπεδώνουν τα όσα έγραψα στο προηγούμενο μήνυμά μου. Το «…..Για την πρώτη ιδιότητά μου δεν ντρέπομαι συχνά, για τη δεύτερη συνεχώς. Έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα…» αρκεί για την γνωριμία μας. Την ντροπή που νοιώθετε για το ότι «…υπηρετήσατε στον ελληνικό στρατό είκοσι οχτώ μήνες…» κρατείστε την για τον εαυτό σας γιατί εγώ αντιθέτως το θεωρώ τιμή μου που υπηρέτησα στον ελληνικό στρατό είκοσι οχτώ μήνες ως εθελοντής στην Κύπρο. Γνωριστήκαμε λοιπόν αρκετά. Μου αρκεί η γνωριμία σας. Τα είπατε όλα!!!!!
Χαιρετώ
Οδυσσέας Τηλιγάδας
………………………………………………………….
From: aristotelis kakogeorgiou [mailto:aristotelianmarathon@live.com]
Sent: Wednesday, October 21, 2015 11:02 PM
Subject: RE: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
Αγαπητέ Μανώλη,
Πολύ σωστά το συνέλαβες. Εγώ πράγματι δεν σκέφτηκα ως απώτερο σκοπό μια θρησκεία που θα ζητήσει ένα κομμάτι από την πίτα των ήδη υφισταμένων καθεστωτικών θρησκειών. Το ότι ζήτησα την νομική αναγνώριση της αναβίωσης της θεοποιήσεως του Αλεξάνδρου, ήταν απλώς για ν αποκτήσω έναν μανδύα ώστε να μην έχω πολλά προβλήματα με τα κατεστημένα εντός Ελλάδος. Λίγα θα έχω όπως και έχω σίγουρα.
Όπως ανάφερα και σε προγενέστερά μου σχόλια, σκέφτηκα ότι είναι καιρός να δώσουμε ένα θανατηφόρο χτύπημα στους παραμυθένιους θεούς των διαφόρων κατεστημένων, τα οποία κατασκεύασαν τους ανύπαρκτους και παραμυθένιους θεούς με σκοπό να εξουσιάσουν την οικουμένη όπως και το πέτυχαν.
Κατόρθωσαν να τρομοκρατήσουν όλο τον κόσμο γιατί ο θεός που κατασκεύασαν είναι τιμωρός και κακός. Αυτοί δε είναι οι μεσάζοντες και έτσι θα μπορεί ο κάθε φτωχός στο μυαλό να πετύχει ότι θέλει από τον υποτιθέμενο θεό, τον οποίον στόλισαν αυτοί με ότι κακό και καλό τους βολεύει.
Μιλάμε για επαναστάσεις και χίλια δυο άλλα που θα σώσουν την ανθρωπότητα. Όμως ποτέ δεν τολμήσαμε να κάνουμε μια επανάσταση για να απελευθερώσουμε την ανθρωπότητα από τα δεσμά του κάθε «Μεσσία» και του κάθε «κατασκευασμένου» θεού.
Το ξέρουμε πλέον, όχι δυστυχώς όλοι, αλλά αρκετοί ότι οι θεοί είναι δημιουργήματά μας και αφού είναι έτσι κανένας θεός από αυτούς που δημιουργήσαμε δεν υπάρχει. Τότε δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να αναζητήσουμε πραγματικές υπαρκτές οντότητες που έζησαν, έγραψαν ιστορία και συνέβαλαν ριζικά στην βελτίωση του κοινωνικού γίγνεσθαι;
Ασφαλώς είναι αρκετοί, δεν είναι μόνο ένας αλλά κάποιος από όλους αυτούς τους αρκετούς πέρασε πολύ μπροστά, έκανε καλύτερο χρόνο στο μαραθώνιο της ζωής του που δεν κατόρθωσε μέχρι τώρα κανένας να τον φθάσει.
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Αλέξανδρο.
Ο Αυτοκράτορας Τραϊανός σύμφωνα με τον Αρριανό λέει τα εξής:
«Εκείνο που μπορώ να ισχυριστώ είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε τίποτε μικρό ή ασήμαντο στο μυαλό του, ούτε θα έμενε ήσυχος στις περιοχές που ήδη είχε υπό τον έλεγχό του , ακόμη κι αν πρόσθετε την Ευρώπη, την Ασία και τα Βρετανικά νησιά στην Ευρώπη»
Ο Αλέξανδρος προβάλλεται στις εθνικές λογοτεχνίες περίπου ογδόντα χωρών. Ο Αλέξανδρος είναι το πλέον διάσημο από τα ελάχιστα άτομα στην ανθρώπινη ιστορία των οποίων το λαμπερό φως διέσχισε το στερέωμα για να σημαδέψει το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης.
Η Meri Bats σε ένα σημείωμα του έργου της «ο Μακεδόνας» το 1931 γράφει:
«Υπάρχουν άνθρωποι που συνοψίζουν μια εποχή και άνθρωποι που αρχίζουν μια άλλη.
Ο Αλέξανδρος τα έκανε και τα δύο».
Ο Αρριανός στην Αλεξάνδρου Ανάβαση, Ζ:30 ο.π. (Σ.τ.Μ.) συνεχίζει λέγοντας:
Δεν υπάρχει έθνος, δεν υπάρχει πόλη, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έφθασε τότε το όνομα του Αλεξάνδρου. Και είμαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να έχει γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους κάποιος που να μη μοιάζει με τους άλλους χωρίς θεϊκή παρέμβαση»
Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας ο οποίος σύμφωνα με τον Πλούταρχο πλησίασε αρκετά τον Αλέξανδρο βρέθηκε μπροστά σε ένα άγαλμα του Αλεξάνδρου στο Μουσείο της Σεβίλης, στάθηκε και αφού το κοίταζε επί μία ώρα, ξέσπασε σε κλάματα επειδή, ο Αλέξανδρος είχε πεθάνει στα τριάντα δύο ως βασιλιάς τόσο πολλών λαών, ενώ ο ίδιος στην ίδια ηλικία δεν είχε επιτύχει κανένα λαμπρό κατόρθωμα.
Μέσα στα γραπτά των ευρύτερων αρχαιολογικών κειμένων, ανακαλύπτει κανείς την ερώτηση που μένει χωρίς απάντηση. «Τι ήταν αυτό που κινητοποιούσε τον Αλέξανδρο, καθώς και με το πώς και το γιατί μπόρεσε να πετύχει όσα πέτυχε;
Σύμφωνα με τον Paul Cartledge ο Αρριανός γράφει:
«Και παρότι είναι δίχως αμφιβολία απαράμιλλα φημισμένος τόσο στις μέρες μας
όσο και κατά την διάρκεια της ζωής του, δεν είναι απλώς «μέγας» αλλά
πολύ περισσότερο από «μέγας», τουτέστι «θεός».
Οι μόνοι που κατηγόρησαν τον Αλέξανδρο ήταν και είναι οι «σεβαστοί» πατέρας της Εκκλησίας της «Ελλάδος». Ο «άγιος» Αυγουστίνος στο βιβλίο του «Πολιτεία του θεού» αποκαλεί τον Αλέξανδρο αγύρτη, που η όρεξή του για πλιάτσικο ήταν παγκόσμια».
Ο Χρυσόστομος κατηγορούσε όσους έφεραν στο σώμα τους διάφορα αναμνηστικά που είχαν σχέση με τον Αλέξανδρο όπως νομίσματα με την προτομή του Αλεξάνδρου.
Στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχουν νομίσματα που σμιλεύτηκαν κατά την ελληνιστική εποχή γύρω από το 200 π.Χ. που δηλώνουν ότι ο Αλέξανδρος λατρεύτηκε σαν θεός και μετά τον θάνατό του.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να σου γράφω μέρες και μήνες αλλά πρέπει να σταματήσω υποβάλλοντας κάποιες ερωτήσεις σε όλους μας που προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες ώστε να καλύψουμε ένα εθνικό έγκλημα.
Γιατί φοβόμαστε να αγκαλιάσουμε τον πρόγονό μας και να μην αμφισβητήσουμε την θεοποίησή του, την οποία κέρδισε ο ίδιος με τους θρύλους και τις πράξεις του;
Ποιος είναι ο λόγος που για μια στιγμή γίναμε τόσο συντηρητικοί και αποκτήσαμε ικανότητες «ΚΡΙΤΗ» ώστε να πρωτοστατήσουμε στη διαμάχη εάν και κατά πόσο ο Αλέξανδρος είναι θεός ή όχι ενώ από την άλλη αγκαλιάσαμε ένα θεό που μας πάσαραν οι Εβραίοι αφού συνεργάστηκαν με κάποιους Έλληνες που πρόδωσαν και ατίμασαν τα ιερά του Αλεξάνδρου και όλων των Ελλήνων;
Και τότε ποιος σε αυτό τον κόσμο θα μπορούσε να είναι θεός ο οποίος θα πλαισιώνεται, με έναν Αριστοτέλη, έναν Πλάτωνα, έναν Σωκράτη, έναν Θαλή, έναν Πυθαγόρα, έναν Δημόκριτο, έναν Λεωνίδα, έναν Μιλτιάδη, έναν Θεμιστοκλή, έναν Μίνωα, έναν Ηρακλή και έναν Όμηρο; Δεν αφήνω τους υπόλοιπους απ έξω. Απλώς σταμάτησα στους δώδεκα. Δεν υπάρχει κανένας άλλος στην οικουμένη που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Αλέξανδρο.
Το τι η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκομίσει δεν περιγράφεται. Δεν μ αρέσει όμως να κάνω εμπορική συναλλαγή. Ότι όφελος θα έρθει είναι ευπρόσδεκτο. Δεν θέλω όμως να σκεφτώ ότι αναβιώνω την θεοποίηση του Αλεξάνδρου για να έχω οφέλη. Τότε καταλήγουμε σε ότι καταπολεμάμε. Αναβιώσαμε την θεοποίησή του επειδή το αξίζει και κυρίως επειδή θέλουμε από αγάπη και ευγνωμοσύνη να ανταποκριθούμε επί τέλους στις νομικές και ηθικές μας υποχρεώσεις απέναντί του και απέναντι όλων των προγόνων του Ελληνισμού.
Εκείνο που πρέπει τώρα να συζητάμε δεν είναι κατά πόσο ο Αλέξανδρος είναι θεός ή όχι. Αυτό είναι τελειωμένο και είναι ντροπή μας να σκαλίζουμε μήπως ξετρυπώσουμε κάτι και αποδείξουμε ότι δεν είναι, αλλά πως θα εξαπλώσουμε αυτό το γεγονός διεθνώς περνώντας πλέον ελληνικά μηνύματα και αναβιώνοντας τις θαμμένες αρχές και αξίες του Ελληνισμού με σκοπό την δημιουργία μιας ενωμένης οικουμένης που όλα τα έθνη θα είναι ισότιμα και θα απολαμβάνουν τα αγαθά της πραγματικής συμφιλίωσης και συνύπαρξης κάτω από το σκήπτρο του Ελληνισμού που δεν σημαίνει κάτι ρατσιστικό αλλά ανθρώπινο και κοινωνικό με πρότυπο τον Αλέξανδρο και με τους Έλληνες σοφούς που τον πλαισίωσαν και τον πλαισιώνουν.
Περιμένω προτάσεις και ερωτήσεις για ενημέρωση και διεύρυνση των γνώσεών μας σχετικά με το εν λόγω θέμα αλλά όχι εάν και κατά πόσο είναι ή δεν είναι θεός.
Σε χαιρετώ Μανώλη και όλους τους φίλους που συμβάλουν στην ενημέρωση του κοινού.
Με αγάπη
Αριστοτέλης Κακογεωργίου
Υπεύθυνος για την Διονυσιακή και Αλεξανδρινή Θρησκεία, που ήδη αναβίωσε ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου
…………………………………………..
Subject: Re: Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου
From: info@berlin-athen.eu
Date: Wed, 21 Oct 2015 11:37:32 +0200
Καλημέρα,
Η συζήτηση για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου διευρύνεται. Κι‘ αυτό είναι ένα καλό σημάδι
Το νέο πρωτόκολλο της συζήτησης για την θεοποίηση του Αλεξάνδρου είναι εδώ
Φιλικά
Εμμανουήλ Σαρίδης
